بررسی تأثیر رژیم های مختلف آبیاری و محلول پاشی میوه بندی بر افزایش گلهای کامل و باردهی زیتون رقم شنگه

زیتون رقم شنگه از عملکرد نامناسبی به ویژه در مناطق گرم و خشک برخوردار است. به منظور بررسی اثر تغییر رژیم آبیاری و تغذیه آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار و 6 تیمار شامل - مقدارآبیاری عرف منطقه( آبیاری قطره ای بر اساس50 درصد تخلیه مجاز)(I100) - مقدار افزایش آب آبیاری یک ماه قبل و بعد از گلدهی به 75 درصد تخلیه مجاز(I125) - تیمار 2 به همراه ادامه آبیاری یک ماه پس از برداشت میوه(I125+I100 ) - تیمار 1 به همراه محلول پاشی میوه بندی( شامل: محلول پاشی 2 درصدکود اوره ،کلات روی(2/.%) و اسید بوریک(2/.%) دو هفته قبل از گلدهی و 4 هفته پس از گلدهی)(I100+FS) - تیمار2 به همراه محلول پاشی میوه بندی(I125+FS) - تیمار 3 به همراه محلول پاشی میوه بندی(I125+I100+FS ) به مورد اجرا در آمد. نتایج آزمایش نشان داد که بیشترین کارایی مصرف آب و غلظت نیتروژن برگ متعلق به تیمار I100+FS بود. تیمارهای I125+I100+FS و تیمار I125+FS به ترتیب بیشترین تأثیر بر افزایش نسبت باروری شاخه و درصد تشکیل میوه داشتند. تیمارهای I125+I100+FS و I125+FS به دلیل افزایش درصد آب، درصد روغن، نسبت وزن گوشت به هسته و در نهایت افزایش عملکرد میوه و در نتیجه عملکرد روغن در مناطق معتدل گرم و خشک برای رقم زیتون شنگه قابل توصیه می باشند.